होतो मी बेभान जेव्हा नसतेस तू
डोळे सुखावतात जेव्हा दिसतेस तू
तसा आहे मी फार बोलका
पण निशब्द होतो
जेव्हा समोर असतेस तू
तसा आहे मी हसतमुख
पण होतो चिंतित
जेव्हा दुखी असतेस तू
तस मी सहज कोनाच ऐकत नही
पण कटाक्षाने शब्द पाल्तो
जेव्हा काही सांगतेस तू
माला सवय खोड्या करायची
करता तुझी चेष्टा रागावतेस तू
पण काय सांगू
रागत किती गोड वाटतेस तू
तस मी खेळतो जिंकण्यासाठी
पण वाटत रोज़ हराव
जेव्हा प्रतिस्पर्धी असतेस तू
तस मी कोणाला काही मागत नाही
पण आज तुझ्या जवळ मागतो
एक प्रश्नाचा उत्तर
काय माझ्यावर प्रेम करतेस तू ???????
*********************************
काश असे असते तर .............
काश ................
आपला,
स्वप्निल.....
प्रेम हे लिहून वाचून समजत नाही
त्यासाठी भावना जीवन्त हव्या......
0 comments:
Post a Comment
• » मराठी कविता « •